Robbie Robertson ผู้นำวงดนตรีเสียชีวิตเมื่ออายุ 80 ปี (2024)

นักกีตาร์นักแต่งเพลงRobbie Robertsonใครเป็นผู้นำกลุ่มแคนาดา-อเมริกันวงดนตรีที่มีชื่อเสียงในปี 1970 และทำงานอย่างกว้างขวางกับบ๊อบดีแลนและMartinecorseseเสียชีวิตเขาอายุ 80

จากการประกาศจากผู้บริหารของเขาโรเบิร์ตสันส์เสียชีวิตในวันพุธที่ลอสแองเจลิสหลังจากเจ็บป่วยมานาน

ในแถลงการณ์ผู้จัดการของโรเบิร์ตสันส์อายุ 34 ปี Jared Levine กล่าวว่า“ ร็อบบี้ถูกล้อมรอบไปด้วยครอบครัวของเขาในช่วงเวลาที่เขาเสียชีวิตรวมถึงภรรยาของเขาเจเน็ตอดีตภรรยาของเขาโดมินิกเซบาสเตียนเดลฟีนและเคนนีหุ้นส่วนของเดลฟีนเขายังรอดชีวิตจากลูกหลานของเขา Angelica, Donovan, Dominic, Gabriel และ Seraphinaโรเบิร์ตสันส์เพิ่งเสร็จสิ้นโครงการเพลงภาพยนตร์เรื่องที่สิบสี่ของเขากับมาร์ตินสกอร์เซซี่ผู้ทำงานร่วมกันบ่อยครั้ง 'นักฆ่าแห่งดอกไม้พระจันทร์' แทนดอกไม้ครอบครัวได้ถามว่าบริจาคเงินให้กับ Six Nations of the Grand Riverเพื่อสนับสนุนศูนย์วัฒนธรรมป่าใหม่”

หลังจากวงดนตรีคอนเสิร์ตอำลาปี 1976“ The Last Waltz” ถูกจับในภาพยนตร์โดย Scorsese, Robertson ทำงานร่วมกับผู้กำกับ Ascomposer, Music Supervisor และผู้ผลิตเพลงเริ่มต้นในปี 1980 ในภาพยนตร์รวมถึง“ Raging Bull”“ The King of Comedy”สีของเงิน,”“ แก๊งค์แห่งนิวยอร์ก”“ ผู้จากไป”“ เกาะชัตเตอร์”“ หมาป่าแห่งวอลล์สตรีท”“ เงียบ”“ ชาวไอริช” และ“ นักฆ่าแห่งพระจันทร์ดอกไม้”

อย่างไรก็ตามเขาเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีสำหรับเพลงคลาสสิกที่เขาเขียนให้กับวงดนตรีรวมถึง“ The Weight”“ Up on Cripple Creek”“ คืนที่พวกเขาขับรถ Dixie เก่าลง”ไม่สร้างความแตกต่าง”เรื่องราวของเขากับวงดนตรีถูกจับในสารคดีปี 2019“ ครั้งหนึ่งเคยเป็นพี่น้องกัน“

โรเบิร์ตสันส์ทำสิ่งที่กลายเป็นการสัมภาษณ์ครั้งสุดท้ายของเขาเมื่อสองสัปดาห์ก่อนด้วยความหลากหลายพูดคุยเกี่ยวกับการร่วมมือกับสกอร์เซซี่เป็นเวลา 55 ปีผ่าน“ Flower Moon” ซึ่งจะออกมาในปลายปีนี้“ เรากลัวตัวเองว่าพี่น้องของเราได้ยืนกว่าทุกอย่าง” เขากล่าวถึงงานของเขากับผู้อำนวยการ“ เราผ่านมันไปแล้วเราเคยไปที่นั่นและกลับมาฉันภูมิใจในมิตรภาพและงานของเรามากมันเป็นเพียงของขวัญในชีวิต”(การสัมภาษณ์จะดำเนินการเต็มในภายหลัง)

นักร้องนักแต่งเพลง-นักกีตาร์อายุเพียง 16 ปีเมื่อเขาเข้าร่วมเหยี่ยวและกลุ่มเริ่มฝึกงานในฐานะนักร้อง Ronnie Hawkins นักร้อง Rockabilly ของชาวอเมริกัน Ronnie Hawkinsโรเบิร์ตสันส์และเพื่อนร่วมวงของเขา - กลอง Levon Helm, มือเบส Rick Danko, นักเปียโนริชาร์ดมานูเอลและออร์แกนิกการ์ ธ ฮัดสัน - ตีตัวเองในปี 1964

เหยี่ยวทำหน้าที่เป็นวงดนตรีทัวร์ที่มีพลังของ Bob Dylan (Minus Helm สำหรับวันที่ส่วนใหญ่) ในช่วงทัวร์ไฟฟ้าครั้งแรกที่วุ่นวายของนักร้องนักแต่งเพลงในปี 1965-66พวกเขากลับมารวมตัวกับนักเพอร์คัชชันที่ไม่เห็นด้วยในช่วงที่มีชื่อเสียงการบันทึกอย่างไม่เป็นทางการที่มีชื่อเสียงมากกับดีแลนหรือที่รู้จักกันในชื่อ "เทปชั้นใต้ดิน" ในปี 1967

เซ็นสัญญากับ Capitol Records ในปี 1968 วงดนตรี Rechristened Shot To Fame ด้วยสองอัลบั้มแรกคือ“ Music From Big Pink” และ"วงดนตรี,"ซึ่งดึงออกมาจากกระแสของเพลงอเมริกันแควและจะมีอิทธิพลต่อทั้งสองโคตรเช่น Eric Clapton และ George Harrison และนักดนตรีรากชาวอเมริกันรุ่นต่อ ๆ ไป

เมื่อพูดถึงความจริงของเสียงของวงกับนักข่าว Paul Zollo โรเบิร์ตสันส์กล่าวว่า“ ฉันคิดเสมอตั้งแต่ต้นว่าเพลงนี้เกิดจากเพลงบลูส์และเพลงคันทรี่พื้นที่เดลต้ามิสซิสซิปปีและดนตรีลงมาจากแม่น้ำและจากแม่น้ำและพบกันและมันก็สร้างสิ่งใหม่ ๆฉันมักจะมองว่าเป็นแหล่งที่มาของสิ่งทั้งหมด”

เขาเขียนอย่างอ่อนไหวสำหรับเสียงที่โดดเด่นและมักจะเลเยอร์ของนักดนตรีหลายคนที่มีความหลากหลายทางดนตรี Helm, Danko และ Manuel และอัลบั้มที่สามของกลุ่มเขากลายเป็นนักแต่งเพลงหลัก

พระราชบัญญัติเพิ่มขึ้นเป็นซุปเปอร์สตาร์ในช่วงต้นยุค 70 ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณการทำงานร่วมกันที่ได้รับการปรับปรุงใหม่กับดีแลน (รวมถึงทัวร์ที่ขายหมดในปี 1974 และอัลบั้มหมายเลข 1“ Planet Waves”) และการปรากฏตัวที่ Woodstock Stock, Isle of Wight และเทศกาล Watkins Glen

อย่างไรก็ตามวงดนตรีเริ่มตั้งค่าสถานะอย่างสร้างสรรค์ในช่วงกลางทศวรรษที่ 70 เนื่องจากปัญหาการใช้สารเสพติดที่เพิ่มขึ้นของสมาชิกและโรเบิร์ตสันสันได้ยกเลิกกลุ่มอย่างมีประสิทธิภาพด้วยคอนเสิร์ตวันขอบคุณพระเจ้าที่เต็มไปด้วยความฟุ่มเฟือย;สารคดีของ Martin Scorsese ในปี 1978 เกี่ยวกับเหตุการณ์อย่างมีประสิทธิภาพกลายเป็นคำจารึกของกลุ่มแม้ว่าพวกเขาจะกลับมารวมกันโดยไม่มีโรเบิร์ตสันส์ในช่วงยุค 90

โรเบิร์ตสันส์ไปสู่อาชีพเดี่ยวเป็นระยะ ๆขลุกอยู่ในการแสดงและการเขียนบทภาพยนตร์ (บนคุณสมบัติ 1980“ Carny”);ใช้งาน A&R Job;และสนุกกับความสัมพันธ์ที่สร้างสรรค์ที่ยาวนานกับสกอร์เซซี่ในคุณสมบัติที่น่าทึ่งของผู้กำกับหลายคน

เขาได้รับการแต่งตั้งให้เข้าร่วมกับเพื่อนร่วมวงของเขาในหอเกียรติยศ Juno Canadian ในปี 1989 และ The Rock and Roll Hall of Fame ในปี 1994 เขาได้รับรางวัลความสำเร็จตลอดชีวิตจาก National Academy of Songwriters ในปี 1997

เขาเกิดมาไจ (ออกเสียงว่า“ เจมี่”) รอยัลโรเบิร์ตสันส์ในโตรอนโตเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 2486 แม่ของเขาเป็นสมาชิกของเผ่าอินเดียนอินเดียพ่อผู้ให้กำเนิดชาวยิวของเขาอเล็กซานเดอร์ Klegerman ถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุทางหลวงก่อนที่เขาจะเกิด;โรเบิร์ตสันส์เรียนรู้เพียงอย่างเดียวว่าเจมส์โรเบิร์ตสันส์ซึ่งแม่ของเขาแต่งงานเมื่อเธอตั้งครรภ์ไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของเขา

โรเบิร์ตสันส์สนใจที่จะเล่นดนตรีตั้งแต่ยังเป็นเด็กใน Six Nations Reserve ในออนแทรีโอและได้ยินเพลงอเมริกันในสถานีช่องทางที่ชัดเจนของสหรัฐอเมริกาในฐานะวัยรุ่นเขาทำงานสั้น ๆ ในการท่องเที่ยวงานรื่นเริงประสบการณ์จะทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับ“ Carny”

เขาเริ่มเล่นกีตาร์ในวงดนตรีมัธยมปลายในช่วงวัยรุ่นตอนต้นของเขาหนึ่งในเพื่อนร่วมวงของเขาในคอมโบ The Suedes เข้าร่วมกับ American Combo The Hawks ที่ได้รับความนิยมของ Ronnie Hawkins ในฐานะนักคีย์บอร์ดและโรเบิร์ตสันส์อายุ 15 ปีถูกร่างขึ้นเป็นมือเบสแทนในเวลาที่เขาจะแทนที่มือกีต้าร์ Fred Carter, Jr. ในกลุ่มผู้เล่นตัวจริงซึ่งรวมถึงมือกลองและผู้กำกับดนตรี Helm

ในเวลาผู้เล่นตัวจริงของฮอว์กินส์เต็มไปด้วยนักดนตรีชาวแคนาดาคนอื่น ๆ ได้แก่ Danko, Manuel และ Hudson ซึ่งเป็นคนหลังที่ได้รับค่าจ้างเพื่อให้บทเรียนดนตรีเพื่อนร่วมงานของเขากลุ่มทัวร์แคนาดาและสหรัฐอเมริกาอย่างหนักในปี 2504-2566 และบันทึกไว้ในบันทึกรูเล็ต;ในช่วงเวลานั้นพวกเขาตัดหน้าปกที่มีพลังของ“ Who Do You Love” ของ Bo Diddley ซึ่งเป็นจุดเด่นของกีตาร์เดี่ยวโดยโรเบิร์ตสันส์ซึ่งมาอย่างหนักภายใต้ผู้เล่นชาวอเมริกันบลูส์

รู้สึกว่า Hawkins, Robertson และเหยี่ยวอื่น ๆ ถูกตีบขึ้นมากขึ้นในต้นปี 1964 พวกเขาแว็กซ์ซิงเกิ้ลอิสระเช่น Levon และ Hawks และ Canadian Squires และไปเที่ยวด้วยตัวเองโรเบิร์ตสันส์เฮลม์และฮัดสันก็ปรากฏตัวใน“ So Many Roads,” 1965 LP โดย John Hammond ศิลปินบลูส์ (บุตรชายของ A&R Man ที่มีชื่อคล้ายกันซึ่งได้เซ็นสัญญากับ Bob Dylan ไปยัง Columbia Records)

ในเดือนสิงหาคม 2508 โรเบิร์ตสันส์ได้รับการติดต่อจากผู้จัดการอัลเบิร์ตกรอสแมนซึ่งตามคำแนะนำของพนักงานแมรี่มาร์ตินที่เกิดในแคนาดาของเขาพยายามที่จะจ้างนักกีต้าร์ในทัวร์ครั้งแรกของ Bob Dylan หลังจากที่ธนูไฟฟ้าที่ถกเถียงกันและจลาจลของดาราพื้นบ้านฤดูร้อนนั้น

หลังจากโรเบิร์ตสันส์และเฮล์มเข้าร่วมวงดนตรีไฟฟ้าสำหรับวันเริ่มต้นในฟอเรสต์ฮิลส์, เอ็นซีและฮอลลีวูด, เหยี่ยว - ใครสนับสนุนดีแลนในซิงเกิ้ลฟลอพของเขาปี 1965“ คุณช่วยคลานออกไปได้ไหม”-มีส่วนร่วมในการสนับสนุน Dylan ในการทัวร์รอบโลกปี 1965-66 ของเขา(หลังจากการประชุมอื่น ๆ กับเหยี่ยวโรเบิร์ตสันส์ได้เดินทางไปกับดีแลนไปแนชวิลล์ซึ่งเขาได้เข้าร่วมในสตูดิโอเดทสำหรับอัลบั้มต่อไปของเขาชุดสอง LP 1966“ Blonde on Blonde”))

หลังจากได้รับการแสดงก่อนที่พายุเฮลล์ลาออกจากวงดนตรีและในที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วยมิกกี้โจนส์ซึ่งเดิมคือจอห์นนี่ริเวอร์สและกลุ่มของทรินี่โลเปซเหยี่ยวผุกร่อนคอนเสิร์ตที่เผชิญหน้ากับดีแลนในสหรัฐอเมริกาออสเตรเลียและยุโรปTrek พบว่าโรเบิร์ตสันมีบทบาทที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นในฐานะบอร์ดดนตรีของดีแลน

การปะทะกันในตำนานระหว่าง Dylan Band และผู้ชมที่ไม่เป็นมิตรในทัวร์นั้นได้ยินในภายหลังในการบันทึกของ Bootleg;โคลัมเบียเปิดตัวคอลเล็กชั่นการแสดง 36-CD อย่างเป็นทางการในปี 2559

หลังจากทัวร์ดีแลนประสบอาการบาดเจ็บที่คออย่างรุนแรงในอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ในช่วงต้นปี 1967 สมาชิกของ Hawks ยังคงลบด้วยหางเสือเช่าบ้านฟาร์มปศุสัตว์สีชมพูใน Woodstock ที่พวกเขาทำงานด้านดนตรีสำหรับคุณลักษณะการต่อต้านวัฒนธรรม“ คุณคือสิ่งที่คุณกิน” และเริ่มการบันทึกอย่างไม่เป็นทางการกับ Dylan ในชั้นใต้ดินที่สร้างเจอร์รี่สตูดิโอที่“ Big Pink” และที่บ้านใกล้เคียงของ Dylan

ครอบคลุมของชาวอเมริกันชาวอเมริกันเพลงบลูส์และเพลงคันทรีได้บันทึกการบันทึกของ Dylan Originals ใหม่ (และบางคนเขียนด้วย Danko และ Manuel) มีจุดประสงค์เพื่อการสาธิตการเผยแพร่ตัวเลขหลังต่อมาได้รับสถานะในตำนานหลังจากไม่กี่คนปรากฏตัวในชุดที่ผิดกฎหมายในปี 1969“ The Great White Wonder”(โคลัมเบียออกคอลเล็กชั่นสอง LP อย่างเป็นทางการของวัสดุบางส่วนโดยมี overdubs ใหม่ดูแลโดย Robertson และสตูดิโอวงดนตรีที่ยังไม่ได้ออกเป็น "เทปชั้นใต้ดิน" ในปี 1975 ฉลากออกเซสชันดั้งเดิมเสร็จสมบูรณ์ในปี 2014)

Helm ย้ายจากอาร์คันซอก่อนสิ้นสุดการประชุม Woodstock และเข้าร่วมกับ Robertson, Danko, Manuel และ Hudson หลัง Dylan ในเดือนมกราคม 1968 Tribute to Woody Guthrie ที่ Carnegie Hall ของนิวยอร์ก

ขณะนี้อยู่ภายใต้ปีกการบริหารของกรอสแมนเหยี่ยวที่สร้างขึ้นใหม่ได้ทำสัญญาของตัวเองด้วยบันทึกของ Capitol ใน ’68สมมติว่าชื่อวงดนตรีที่ไม่มีผลกระทบโดยเจตนาพวกเขาออกอัลบั้มเปิดตัว“ Music From Big Pink” ในเดือนสิงหาคม

เป็นเนื้อเพลงที่มีความลึกลับและการเล่นกีฬาเนื้อเพลงเซอร์เรียลที่ฉีกหน้าจากหนังสือของ Dylan, Bow's Bow, อย่างชัดเจนขัดแย้งกับกระแสน้ำเชิงพาณิชย์ของวันสร้างระลอกคลื่นขนาดใหญ่ใน US Musical Musical Undergroundแม้ว่าตอนแรกเขาจะแบ่งปันพื้นที่การเขียนกับ Dylan, Manuel และ Danko, Robertson ได้สร้างตัวเองว่าเป็นเสียงการแต่งเพลงที่สำคัญด้วยการแต่งเพลงเช่น "The Weight"”;อัลบั้มยังรวมถึงเสียงร้องนำที่โดดเดี่ยวของเขากับกลุ่มใน“ To Kingdom Come” ดั้งเดิมของเขาคอลเล็กชั่นยอดแหลมที่หมายเลข 30

อันอัลบั้มปีที่สองเพียงชื่อ“ วงดนตรี”ถูกบันทึกในปี 1969 ในบ้านสระว่ายน้ำของบ้านฮอลลีวูดฮิลส์ของแซมมี่เดวิสจูเนียร์โรเบิร์ตสันเขียนแปดเพลงจาก 12 เพลงของอัลบั้มส่วนใหญ่แพร่หลายใน Americanaยานพาหนะหางเสือ“ Up On Cripple Creek” กลายเป็นเพลงฮิตอันดับ 25 ในขณะที่การเล่าเรื่องสงครามกลางเมือง“ คืนที่พวกเขาขับรถ Dixie Old Down” ถูกนำไปที่อันดับ 3 ในชาร์ตของสหรัฐอเมริกาโดย Joan Baez ในปี 1971“ The Band” ปีนขึ้นไปที่หมายเลข 9 และทำให้ชื่อเสียงของกลุ่มแข็งแกร่งขึ้นในเดือนมกราคมปี 1970 กลุ่มกลายเป็นเพลงร็อคอเมริกันครั้งแรกที่ได้รับการแนะนำบนหน้าปกนิตยสารไทม์

เริ่มต้นด้วย "เวทีที่น่ากลัว"(1970), โรเบิร์ตสันส์มีบทบาทในการเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรสำหรับวงดนตรีในหนังสือ“ ประจักษ์พยาน” ของเขาในปี 2559 ในขณะที่ยอมรับการเล่นน้ำของตัวเองกับโคเคนเขาอ้างว่าปัญหาสโนว์บอลกับแอลกอฮอล์และยาเสพติดโดย Helm, Danko และ Manuel นำไปสู่การลดลงของเพลง

“ Stage Fright” ที่คาดว่าจะได้รับการคาดการณ์ไว้อย่างสูงกลายเป็นคอลเล็กชั่นการออกแบบที่สูงที่สุดของกลุ่มด้วยตัวเองโดยมีอันดับ 5 แต่ผู้สืบทอดตำแหน่ง“ Cahoots” ในปี 1971 ก็เพิ่มขึ้นเป็นหมายเลข 21 ที่น่าผิดหวังนำไปสู่ความล้มเหลวของอัลบั้มหลังชุดสดที่เปล่งประกาย“ Rock of Ages” (1972) ถูกจับได้ที่ Academy of Music ของนิวยอร์กและมีการถ่ายทำดีแลนเป็นเพลงฮิตเชิงพาณิชย์ (หมายเลข 6) และความสำเร็จที่สำคัญ

สองเดือนหลังจากการเปิดตัวอัลบั้ม Fall-Back of Rock Covers“ Moondog Matinee” (หมายเลข 19, 1973) วงได้รับการเกิดใหม่ในเชิงพาณิชย์กับ“ Planet Waves” ซึ่งเป็นชุดความร่วมมือกับ Dylan ซึ่งพวกเขาได้รับการสนับสนุนครั้งสุดท้ายในปี 1969 Isle of Wight Festivalการเปิดตัวของอัลบั้มใกล้เคียงกับทัวร์สหรัฐในปี 1974 ที่ขายหมดในปี 1974 ซึ่งเป็นที่ระลึกในชุด LP สองชุด“ ก่อนน้ำท่วม” (ฉบับที่ 3 ในปีนั้น)

ในปี 1975 โรเบิร์ตสันส์ได้ decamped ไปยังอาณานิคมมาลิบูของแอลเอและตามมาที่แคลิฟอร์เนียตอนใต้โดยส่วนที่เหลือของวงกลุ่มจัดประชุมที่ Shangri-La ซึ่งเป็น Oceanside Bordello ที่เปลี่ยนเป็นสตูดิโอเพื่อบันทึกสิ่งที่กลายเป็นเพลงหงส์ของพวกเขา“ Northern Lights-Southern Cross”ประกอบด้วยองค์ประกอบแปดโรเบิร์ตสันส์อัลบั้มสง่างามยอดแหลมที่หมายเลข 27

ในปีต่อมาโรเบิร์ตสันส์เชื่อว่าเพื่อนร่วมวงดนตรีของเขาว่ามีการหายไปตามลำดับการอำลาอย่างละเอียดของวงดนตรีที่ Winterland ถูกจับในการถ่ายภาพหลายกล้อง 35 มม. โดยสกอร์เซซี่ซึ่งเป็นแขกผู้เข้าพักเช่นอดีตนายจ้าง Dylan และ Hawkins, Joni Mitchell และ Neil Young, Cronies Woodstock Van Morrison และ Bobby Charles, Bluesmen Muddyและ Eric Clapton ศาสตราจารย์นิวออร์ลีนส์ดร. จอห์นและ Neil Diamond ที่ผิดพลาด (ซึ่งมี LP“ Neauth Beautiful Noise” ในปี 1976 ได้รับการผลิตโดย Robertson)มือกีต้าร์แต่งเพลงใหม่สองเพลงสำหรับฟีเจอร์นี้Emmylou Harris และนักร้อง Staples แสดงในภาพถ่ายภาพบนเวทีเสียง

เมื่อถึงเวลา“ The Last Waltz” ของ Scorsese เปิดในปี 1978 (พร้อมอัลบั้มซาวด์แทร็กหมายเลข 16) วงดนตรีเป็นประวัติศาสตร์มานานกว่าหนึ่งปีชุดสตูดิโออำลาของกลุ่มที่ได้รับการปล่อยตัวในปี 1977 ที่หมดลงในปี 1977 ยอดเขาที่ยอดเยี่ยมที่หมายเลข 64

Helm โจมตีโรเบิร์ตสันส์อย่างรุนแรงสำหรับการสลายตัวของ '76 ของวงดนตรีในอัตชีวประวัติปี 1993 ของเขา“ Wheel's Fire” และปฏิเสธที่จะปรากฏตัวที่การเหนี่ยวนำร็อคแอนด์โรลฮอลล์ออฟเฟมของกลุ่มในปี 1994

วงดนตรีรวมตัวกันเป็นเวลาสามอัลบั้มโดยไม่มีโรเบิร์ตสันส์ในช่วงยุค 90มานูเอลฆ่าตัวตายในระหว่างทัวร์ปี 1986;Danko เสียชีวิตในปี 1999 และ Helm เสียชีวิตในปี 2012

แม้ว่าเขาจะได้ยอมรับตัวเองในฐานะผู้อำนวยการสร้างกับโครงการสำหรับไดมอนด์เจสซี่วินเชสเตอร์และเฮิร์ ธ มาร์ติเนซโรเบิร์ตสันส์แฟนหนังมานานได้ออกจากวงดนตรีเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับภาพยนตร์ของเขาเขาร่วมผลิตและเขียนเรื่องราวต้นฉบับสำหรับ“ Carny” มีบทบาทนำในภาพตรงข้ามกับ Gary Busey และ Jodie Foster และเล่นในซาวด์แทร็กของรูปภาพนอกจากนี้เขายังมีบทบาทสนับสนุนในการเปิดตัวผู้กำกับของฌอนเพนน์“ The Crossing Guard” (1995)

เขากลับมาอีกครั้งเพื่อบันทึกด้วยการเปิดตัวครั้งแรกของเขาในปี 1987 สำหรับ Geffen Records (หมายเลข 38)นอกจากนี้เขายังออกอัลบั้มแนวคิดของนิวออร์ลีนส์“ Storyville” (หมายเลข 69, 1991) และพยักหน้ารับรากชาวอเมริกันพื้นเมืองของเขา“ การติดต่อจาก Underworld of Redboy” (หมายเลข 119, 1998)ชุดปี 2011 ที่ดารา“ How To Be Clairvoyant” เป็นการเปิดตัวที่ได้รับการจดทะเบียนสูงสุดของเขา Rising เป็นหมายเลข 13 เขาได้คะแนนภาพยนตร์โทรทัศน์เรื่อง“ The Native American” ในปี 1994

ในปี 1998 Robertson เข้าร่วม Dreamworks Records - The Label Arm of DreamWorks SKG - ในฐานะผู้บริหารที่สร้างสรรค์ในบรรดาโปรเจ็กต์ของเขาที่สำนักพิมพ์คือซาวด์แทร็ก Double-Platinum 2001 สำหรับเพลงฮิตของสตูดิโอ“ Shrek”บริษัท แผ่นเสียงพับในปี 2548

อย่างไรก็ตามปีหลังอาชีพของเขาส่วนใหญ่ทุ่มเทให้กับบันทึกความทรงจำฟุ่มเฟือยของแคตตาล็อกของวงดนตรีภาพวาดและส่วนใหญ่งานภาพยนตร์มักจะมีสกอร์เซซี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน“ คาสิโน”“ The Wolf of Wall Street”“ The Irishman” และ“ Killers of the Flower Moon”

“ ฉันชอบความรู้สึกของการเริ่มต้นจากสถานที่ที่ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรและแสงบางอย่างส่องผ่านและกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์” โรเบิร์ตสันสันบอกวาไรตี้ในปี 2562.“ สำหรับ [ภาพยนตร์ 2010] 'Shutter Island' ฉันอ่านสคริปต์และดูภาพบางส่วนและพูดว่า 'ฉันคิดว่าเราควรใช้ดนตรีคลาสสิกสมัยใหม่ทั้งหมด' สำหรับ 'The Color of Money' มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ Hustlers และ Poolฮอลล์ลองทำอะไรบางอย่างที่น่าเกรงขามในแง่ที่ดีที่สุดของคำว่า: มาร่วมมือกับ Willie Dixon หนึ่งในนักแต่งเพลงบลูส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีชีวิตอยู่และถาม [Master Arranger] Gil Evans เพื่อจัดการมันและใน 'คาสิโน' มีส่วนหนึ่งที่ไม่มีอะไรทำงานดังนั้นฉันจึงใช้ธีมจาก 'ดูถูก' ของ Jean-Luc Godard เป็นการแสดงความเคารพมีวิธีที่แตกต่างกันเหล่านี้ทั้งหมดและมาร์ตี้มีสัญชาตญาณที่เหลือเชื่อสำหรับสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่ชัดเจน”

“ Killers of the Flower Moon” เป็นรูปแบบของการกลับบ้านสำหรับโรเบิร์ตสันส์ซึ่งเขาเติบโตขึ้นมาเยี่ยมชมการจองในแคนาดากับแม่ของเขาซึ่งเป็นชนพื้นเมืองอเมริกันเมื่อเขาบันทึกอัลบั้มเดี่ยวครั้งแรกของเขาการเปิดตัวตัวเองในปี 1987 เขาใช้เวลาในการจองในนิวเม็กซิโกเพื่อเชื่อมต่อกับมรดกของเขาและพัฒนาธีมพื้นเมืองที่ได้ยินในบันทึก

เมื่อโรเบิร์ตสันส์ทำสิ่งที่กลายเป็นการสัมภาษณ์ครั้งสุดท้ายของเขาในปลายเดือนกรกฎาคมด้วยความหลากหลายChris Willman เขาพูดอย่างกระตือรือร้นเกี่ยวกับงานของเขาใน“ Killers of the Flower Moon” แม้ว่าเขาจะยอมรับว่าเขามีสุขภาพที่อ่อนแอในช่วงเวลาของการสนทนา

“ เมื่อความคิด 'นักฆ่าแห่งพระจันทร์ดอกไม้' ตื่นเต้นไปรอบ ๆ และดูเหมือนว่ามันจะเกิดขึ้นได้” โรเบิร์ตสันส์กล่าวในการสัมภาษณ์“ สำหรับมาร์ตี้และฉันทุกครั้งที่เราจะเป็นเช่นนี้ 'น่าทึ่งมากที่มาถึงสิ่งนี้จริง ๆ แล้วเรามีเรื่องราวและเรามีสิ่งนี้ที่เราทั้งคู่ต่างก็อยู่ในแบบของเราเอง 'มาร์ตี้และฉันอายุ 80 ปีและเรากำลังจะทำตะวันตกเรากำลังจะทำหนังเกี่ยวกับชาวอินเดียในแบบของเราเอง”(โรเบิร์ตสันส์ใช้คำว่า "อินเดีย" และ "พื้นเมือง" แทนกันได้อย่างที่เขาบอกว่าเพื่อนของเขาในชุมชนทำ) "มีความเพลิดเพลินเป็นพิเศษในเรื่องนั้น: 'มาจัดการกับเด็กคนนี้และพยายามทำอะไรที่งดงาม'การเข้าสู่โครงการคุณต้องการยิงสูงและและคุณต้องการทำงานที่ดีจริงๆแต่ในสิ่งนี้ที่วิญญาณของมันอยู่ในประเทศอินเดีย - สำหรับฉันคุณไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้”

โรเบิร์ตสันส์กล่าวในระหว่างการสัมภาษณ์ครั้งสุดท้ายว่าเขาอยู่ในช่วงการก่อสร้างของการดูทำโครงการเก็บถาวรที่มีศูนย์กลางอยู่ที่เพลงของเขาหรือการให้คะแนนภาพยนตร์ของเขากับสกอร์เซซี่เขาเสริมว่าเขายังคงทำงานเขียนไดอารี่ที่สองซึ่งจะทำหน้าที่เป็นภาคต่อของ "ประจักษ์พยาน" ของปี 2016 การเล่าเรื่องที่จบลงในช่วงกลางอาชีพด้วยเรื่องราวของเขาในคอนเสิร์ต "Last Waltz"

ทวีตล่าสุดจากบัญชีของเขาถูกโพสต์เพียงหนึ่งวันก่อนที่เขาจะเสียชีวิต - ภาพตลกของตัวเองประมาณปี 1970 กับ Garth Hudson ตอนนี้เป็นสมาชิกคนสุดท้ายของวงดนตรี

การรายงานเพิ่มเติมโดย Jem Aswad และ Chris Willman